Przygotowanie uczestników szkolenia do nabycia kwalifikacji do wykonywania zawodu operatora koparko-ładowarki w zakresie III klasy uprawnień.

Klasa III obejmuje wszystkie koparko ładowarki.

Harmonogram spotkań dostosowany pod uczestników.

Kurs na koparko-ładowarkę kończy się egzaminem państwowym, zdawanym przed Komisją Egzaminacyjną, powołaną przez Instytut Mechanizacji Budownictwa i Górnictwa Skalnego w Warszawie.
Po zdanym egzaminie kursant otrzyma świadectwo oraz książeczkę operatora maszyn roboczych z odpowiednim wpisem uprawniającym do obsługi koparko-ładowarek wszystkich typów.

Koparko – ładowarka jest nowoczesną maszyną roboczą z grupy maszyn do robót ziemnych i wyposażona jest w dwa osprzęty robocze: ładowarkowy oraz koparkowy, sterowane hydraulicznie. Jest to maszyna o wszechstronnym zastosowaniu, wobec czego nazywana jest maszyną uniwersalną. Nie tylko z uwagi na te dwa układy, ale również z powodu możliwości stosowania w nich dodatkowych wymiennych narzędzi roboczych.

Stosując dodatkowe narzędzia robocze w osprzęcie koparkowym, jak i ładowarkowym, zwiększa się zakres prac, jakie można wykonać tą maszyną. Może to być wykonywanie wykopów, załadunek, wykonywanie odwiertów pionowych, zgarnianie, odśnieżanie, frezowanie nawierzchni asfaltowych czy koszenie skarp.

Niemniej należy pamiętać, iż koparko ładowarka jest maszyną zaliczaną do maszyn przeznaczonych do robót budowalnych, w tym robót ziemnych. Operatorzy tych maszyn powinni zgodnie z rozporządzeniem Ministra Rozwoju i Finansów z 11 stycznia 2017r. zmieniającym rozporządzenie Ministra Gospodarki z 200 września 2001 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy podczas eksploatacji maszyn i innych urządzeń technicznych do robót ziemnych, budowlanych i drogowych (Dz. U. nr 118, poz. 1263). Według przywołanego rozporządzenia każdy kto chciałby pracować jako operator koparkoładowarek, powinien ukończyć odpowiednie szkolenie i uzyskać pozytywny wynik sprawdzianu przeprowadzonego przez komisję egzaminacyjną Instytutu Mechanizacji Budownictwa i Górnictwa Skalnego w Warszawie.

Szkolenie obejmuje część teoretyczną i praktyczną. Część teoretyczna to zagadnienia z zakresu dokumentacji technicznej maszyn roboczych, bezpieczeństwa i higieny pracy, eksploatacji oraz technologii robót. Część praktyczna szkolenia obejmuję naukę eksploatacji maszyn roboczych w różnych warunkach terenowych i technologicznych.

Po uzyskaniu pozytywnego wyniku sprawdzianu, kandydat ma operatora otrzymuje świadectwo oraz uzyskuje wpis do książki operatora maszyn roboczych: Koparkoładowarki, wszystkie, klasa trzecia. Według obowiązujących od 01.04.2017r. przepisów – osoby, które zdobyły uprawnienia na koparko ładowarki – upoważnione są do obsługi koparki jednonaczyniowej do 4 ton masy całkowitej, ładowarki jednonaczyniowej do 8 ton masy całkowitej oraz koparko – spycharki.

Podstawą do zabezpieczenia operatora przed wypadkiem jest gruntowne przeszkolenie. Obsługiwać koparko ładowarkę może osoba pełnoletnia, posiadająca odpowiednie uprawnienia do obsługi maszyn roboczych. Gwarantuje to dobra znajomość budowy i zasad działania mechanizmów maszyny, umiejętność sterowania nią, znajomość jej stanu technicznego. Ponadto przestrzeganie postanowień zawartych w instrukcji obsługi w zakresie przeglądów technicznych, obsług technicznych, napraw i transportu.

Dokumentacja techniczna to jeden z rodzajów dokumentacji nie aktowej. Występuje w postaci opisów technicznych obliczeń konstrukcyjnych, rysunków, planów, kosztorysów i harmonogramów.

Każdej maszynie wprowadzonej do obrotu na terenie UE powinna towarzyszyć dokumentacja techniczno – ruchowa, powinna być zgodna z dyrektywami maszynowymi UE. Informacje podane w niej powinny umożliwić identyfikację maszyny. Powinny umożliwić jej bezpieczną obsługę oraz prowadzenie prac konserwacyjnych.

Dokumentacja techniczno – ruchowa zawiera wszelkie informacje o bezpiecznej, ekonomicznej i wydajnej pracy maszyny. Zawiera istotne informacje co do właściwego przygotowania maszyny do pracy. Przestrzeganie tych informacji ma zapobiec przedwczesnemu zużyciu maszyny. DTR składa się z instrukcji obsługi oraz katalogu części.

Każda koparko – ładowarka w czasie eksploatacji powinna mieć zapewnione:

– użytkowanie zgodne z przeznaczeniem

– wykonywanie przeglądów technicznych i napraw

– odpowiednią konserwację i magazynowanie

Czynności związane z obsługiwaniem maszyny należą do obowiązków operatora maszyny i są to:

– przygotowanie do pracy i rozruch maszyny

– efektywna praca maszyny,

– czynności sterowania i kierowania pracą maszyny

– czynności konserwacyjne wykonywane w procesie pracy

Aby te zadania były prawidłowo realizowane, maszyna musi mieć ponadto zapewnione:

– transport na miejsce pracy

– przeglądy techniczne i naprawy

– magazynowanie i zabezpieczenie maszyny

Podstawowe obowiązki każdego operatora to:

– świadomość, że powierzona mu maszyna i zakres robót pozostają w jego dyspozycji oraz że od niego samego zależy, jakie efekty zostaną osiągnięte dzięki jego staraniom,

– w czasie eksploatacji maszyny powinien przed przystąpieniem do pracy odpowiednio ją przygotować (zgodnie z wytycznymi znajdującymi się w DTR maszyny)

– podczas wykonywania prac stale i pilnie śledzić otoczenie maszyny, aby nie doprowadzić do powstania kolizji z innymi maszynami, przedmiotami, a także, aby uniknąć sytuacji stwarzającej jakiekolwiek niebezpieczeństwo zaistnienia wypadku z ludźmi

– wykonywać samodzielnie czynności wchodzące w zakres technicznych obsług codziennych z zakresem i kolejnością ich wykonywania wynikającą z instrukcji obsługi zawartej w DTR maszyny

– jeśli podczas wykonywania pracy operator zauważy jakiekolwiek usterki i nieprawidłowości w działaniu maszyny, zobowiązany jest niezwłocznie przerwać pracę i zameldować przełożonemu o zaistniał ej sytuacji.

Teoretycznie sterowanie koparko ładowarką sprowadza się do opanowania umiejętności obsługiwania osprzętu tylnej i przedniej łyżki. Wymaga jednak od operatora dużej wprawy, przygotowania teoretycznego i doświadczenia.

Zastosowanie wymiennego osprzętu zarówno przedniej jak i tylnej łyżki pozwala na wykonywanie takich czynności jak:

1. Roboty załadunkowe i rozładunkowe

2. Odśnieżanie

3. Roboty wyburzeniowe

4. Wykonywanie wierceń

5. Roboty załadunkowe

Koparko -ładowarki są maszynami, które bardzo szybko można przemieszczać z miejsca na miejsce. Mobilność maszyn zbudowanych na podwoziu kołowym jest bardzo duża. Takie podwozie posiada koparko – ładowarka. Konstrukcja ich oparta jest na ciągnikach rolniczych. Transport koparko – ładowarki zestawem niskopodwoziowym nie sprawia nadmiernych utrudnień z uwagi na niewielki ciężar.

Maszyny do robót ziemnych można podzielić na trzy zasadnicze grupy:

-maszyny do odspajania, ładowania i przemieszczania urobku

– maszyny specjalne do rowów melioracyjnych

– maszyny do robót palowych

Koparko – ładowarki są samobieżnymi maszynami roboczymi zaliczanymi do grupy maszyn do odspajania, ładowania i przemieszczania urobku, wyposażonymi w dwa osprzęty robocze:

– osprzęt koparkowy

– osprzęt ładowarkowy

Są to maszyny uniwersalne, zastępujące przy małych zakresach robót zarówno ładowarki, jak i koparki jednonaczyniowe.

Jako główne zespoły konstrukcyjne koparko – ładowarek należy wymienić:

– nadwozie

– podwozie

– osprzęt roboczy

Nadwozie z podwoziem bez osprzętu roboczego stanowi tzw. Maszynę podstawową.

Nadwoziem nazywa się górną część maszyny służącą do pomieszczenia zespołów nadwozia i składa się ono z:

– ramy silnika

– silnika spalinowego z mechanizmami napędowymi układów roboczych

– kabiny operatora

– ewentualnych przeciwwag itp.

Podwozie natomiast stanowi podstawę maszyny i wyposażone jest w układy jezdne służące do przemieszczania maszyny.

Do wykonywania robót ziemnych służy bezpośrednio osprzęt roboczy. Składa się on z elementów połączonych ze sobą przegubowo lub przesuwnie, które umożliwiają wykonywanie odpowiednich ruchów naczyniem roboczym.

Koparko ładowarki występują w dwóch odmianach. W jednym – silnik spalinowy, obudowa sprzęgła suchego ciernego, skrzynia biegów i tylny most napędowy tworzą szkielet nośny. Oś przednia w stosunku do wymienionych podzespołów zabudowana jest wahliwie. Osprzęt roboczy zamocowany jest na podłużnicach do szkieletu nośnego. W drugiej odmianie koparko ładowarka zbudowana jest z ramy nośnej, w którą wbudowano silnik spalinowy z amortyzacją. Ponadto: zmiennik momentu obrotowego, skrzynię biegów mechaniczno – hydrualiczną, wał napędowy i most tylny napędowy. Oś przednia może być napędzana, a zamocowana jest wahliwie do ramy.

Osprzęt koparkowy zabudowany jest na tylnej części maszyny i mocowany do ramy poprzecznej maszyny, natomiast osprzęt ładowarkowy zabudowany jest na ramie wzdłużnej z przodu maszyny.